Un còp i aviá, una forèst granda amb mantun animals, e demest eles los lops e lo tais.
Los lops vivián en arnada e avián la reputacion d'estre los pus fòrts de la selva : cada còp que se se castanhava èran eles que ganhavan, e ne tiravan un bocin d'orgulh.
Avián la sang cauda e marcejavan de sas emocions vivas.

     Demorava tanben dins la selva un tais.
Rapòrt als lops, èra pas de natura impressionanta, viviá sol e d'unes se trufavan de sa pudentor. Çaquelà lo tais se'n chautava pas mal que passava son temps dins la sia tuta a soscar, legir e escriure; e quand aviá talent, sortissiá de nuèit faire las escobilhas.

     Arribèt un jorn cap a la populacion salvatge la nòva que los umans que sa vila costejava la forèst la volián arrasar tota per tal de bastir un projècte industrial grand. Tanlèu ausir aquò, totis los estatjants se recampèron per se pausar la question de que faire.
Los lops, que parlavan lo mai fòrt, bramavan que la guèrra èra declarada e que se caliá ronçar sus la vila adesara. Lo tais de son costat ensajava d'apasimar las gents disent que los umans èran fòrça mai preparats e armats que non pas elas e que caldriá mai se pausar per soscar a una estrategia abans d'agir. Mas levat un o dos que lo tractèron de "pauruc" en se trufant, se faguèt pas ausir e la tropelada èra dejà en camin.

      Los lops arribats a las pòrtas de la vila foguèron recebuts sulpic per un deluvi de granadas e de LBD.
Foguèt un chaple. Se comptava pas lo nombre de mòrts o de nafrats.
Lo pauc que demoravan tornèron cò eles lo musèl desconfit e descoratjats : de que faire ara que la guèrra es perduda ?

     Mas lo tais de son costat non èra demorat sens res faire. Aviá estudiat la situation amb totas las informacions que comptavan sos libres subre los umans e son industria. Aviá recampat d'informacions cò los autres taisses de las autras forèstas a l'entorn de la vila. E n'èra arribat a n'aquesta conclusion : un chantièr pòt pas foncionar sense veïculs, e un veïcul pòt pas foncionar sense gasolina, e sabiá ara que l'estòc de gasolina èra situat a broa de la vila entre l'autostrada e lo flume.
Alavetz una nuèit que totis se dormissián, lo tais se botèt la cagola sul cap, tirèt vèrs l'entrepaus onte s'engulhèt lèstament e agèt pas qu'a tombar l'aluqueta "lai ont èra mestièr".

Un grand BOM de s'ausir, puèi lo silenci de tornar.
E aquel chantièr que serà de mal far ...

Camaradas, los d'ennaut nos destruson la vida,
mas mèfi ! Val mai soscar abans d'agir ...